Martinus Veltman
| Martinus Veltman | |
|---|---|
 | |
| Beatha | |
| Ainm slàn | Martinus Justinus Godefriedus Veltman |
| Breith | Waalwijk, 27 dhen Ògmhios 1931 |
| Dùthaich |
 Rìoghachd nan Tìrean Ìsle |
| Ciad chànan | Duitsis |
| Foghlam | |
| Foghlam | Oilthigh Utrecht |
| Stiùiriche an teusais | Léon Van Hove |
| Oileanaich dotaireachd |
Gerardus 't Hooft Peter van Nieuwenhuizen Bernard de Wit |
| Cànain | Duitsis |
| Dreuchd | |
| Dreuchd | fiosaigiche teòirigeach, ollamh, fiosaigiche agus neach-teagaisg oilthigh |
| Fastaichean |
Oilthigh Utrecht Oilthigh Mhichigan Oilthigh Leiden (18 dhen Ghiblean 1989 - |
| Duaisean a fhuaras |
liosta
|
| Ballrachd |
Acadamh Nàiseanta nan Saidheans Acadamh Rìoghail nan Tìrean Ìsle airson nan Ealan is Saidheansan |
'S e eòlaiche-fiosaig às na Tìrean Ìsle a th' ann am Martinus Justinus Godefriedus Veltman (IPA: mɑrˈtinʏs jʏsˈtinʏs ɣoːdəˈfridʏs ˈvɛltmɑn, Waalwijk 27 an t-Ògmhios 1931).[1]
Beatha[deasaich | deasaich an tùs]
B' e ceannard bhun-sgoil a bh' ann athair agus bha triùir bràthair-athar nan luchd-teagaisg cuideachd. Phòs e aig a bhean Annelke ann an 1960 agus tha nighean aca. Thoisich e fiosaig ionnsachadh aig Oilthigh Utrecht ann an 1948 agus an uair sin rinn e dotaireachd fo Léon Van Hove bho 1953 gu ruige 1956. Chaidh e gu CERN ann an Geneva ann an 1961 còmhla ri Van Hove, a bha os cionn a' phròiseact. bha e cuideachd ann an Stamford thall sna Stàitean cuideachd. Thill e dhan dùthaich aige ann an 1966 agus stiùir e Gerardus 't Hooft tron dotaireachd aige air teòiridhean Yang-Mills gu ruige 1971.[2] Chuir e seachad na bliadhnaichean bho 1981 gu ruige 1996 aig obair aig Oilthigh Mhichigan.
Urraman[deasaich | deasaich an tùs]
Bhuannaich e an Duais Nobel ann am Fiosaigs còmhla ri Gerardus 't Hooft fhèin ann an 1999 airson an cuid obrach air structar cuantam nan eadar-obraichean eileagtronaiceach lag.[3]
Obair[deasaich | deasaich an tùs]
- (1966): Divergence Conditions and Sum Rules. Physical Review Letters 17: 553-556 .
- (1968): Perturbation Theory of Massive Yang–Mills Fields. Nucl. Phys. B 7: 637 . DOI: 10.1016/0550-3213(68)90197-1.
- (1967): Some Comments on the Decays of eta (550). Physical Review 154 (5): 1469-1474 .
- (1972): Regularization and renormalization of gauge fields. Nucl. Phys. B 44 (1972): 189-213 . DOI: 10.1016/0550-3213(72)90279-9. (còmhla ri 't Hooft)
- (1972): Combinatorics of gauge fields. Nucl. Phys. B 50: 318-353 . DOI: 10.1016/S0550-3213(72)80021-X. (còmhla ri 't Hooft)
Iomraidhean[deasaich | deasaich an tùs]
- ↑ NNDB
- ↑ 't Hooft, G. (1971). "Renormalization of massless Yang-Mills fields". Nuclear Physics B. 33: 173–177. Bibcode:1971NuPhB..33..173T. doi:10.1016/0550-3213(71)90395-6.
- ↑ Duais Nobel
