Lofsöngur
Tha Lofsöngur (Fuaimneachadh Tìleach: [ˈlɔvˌsœiŋkʏr̥] no 'Laoidh') an laoidh nàiseanta an Innis Tìle. 'S e am focail aige 'Ó Guð vors lands' a tha aige. Chaidh an duan a sgrìobhadh le Sveinbjörn Sveinbjörnson agus chaidh am focail a' sgrìobhadh le Matthías Jochmunson.
Focail[deasaich | deasaich an tùs]
Seo focail Tìleach agus eadar-theangachadh litireil gu Gàidhlig:
Ó, guð vors lands! Ó, lands vors guð!
Vér lofum þitt heilaga, heilaga nafn!
Úr sólkerfum himnanna hnýta þér krans
þínir herskarar, tímanna safn.
Fyrir þér er einn dagur sem þúsund ár
og þúsund ár dagur, ei meir:
eitt eilífðar smáblóm með titrandi tár,
sem tilbiður guð sinn og deyr.
Íslands þúsund ár,
Íslands þúsund ár,
eitt eilífðar smáblóm með titrandi tár,
sem tilbiður guð sinn og deyr.
Ó guð, ó guð! Vér föllum fram
og fórnum þér brennandi, brennandi sál,
guð faðir, vor drottinn frá kyni til kyns,
og vér kvökum vort helgasta mál.
Vér kvökum og þökkum í þúsund ár,
því þú ert vort einasta skjól.
Vér kvökum og þökkum með titrandi tár,
því þú tilbjóst vort forlagahjól.
Íslands þúsund ár,
Íslands þúsund ár!
Voru morgunsins húmköldu, hrynjandi tár,
sem hitna við skínandi sól.
Ó, guð vors lands! Ó, lands vors guð!
Vér lifum sem blaktandi, blaktandi strá.
Vér deyjum, ef þú ert ei ljós það og líf,
sem að lyftir oss duftinu frá.
Ó, vert þú hvern morgun vort ljúfasta líf,
vor leiðtogi í daganna þraut
og á kvöldin vor himneska hvíld og vor hlíf
og vor hertogi á þjóðlífsins braut.
Íslands þúsund ár,
Íslands þúsund ár!
verði gróandi þjóðlíf með þverrandi tár,
sem þroskast á guðsríkis braut.
Tha seo eadar-theangachadh litireil gu Gàidhlig:
O, a Dhia ar tìr! O, a Dhia ar tìr!
Molaidh sinn d’ainm naomh, naomh!
Bho shiostaman grèine nan nèamhan bidh thu a’ fighe blàth-fhleasg
do ghaisgich, cruinneachadh nan amannan.
Dhutsa, tha aon latha coltach ri mìle bliadhna
agus mìle bliadhna san là, cha'n ann ni's mò :
aon bhlàth beag sìorraidh le deòir crathaidh,
a ni aoradh d'a dhia, agus a gheibh bàs.
Innis Tìle mìle bliadhna,
Innis Tìle mìle bliadhna,
aon bhlàth beag sìorraidh le deòir crathaidh,
a ni aoradh d'a dhia, agus a gheibh bàs.
O Dhia, a Dhia! Bidh sinn a 'tuiteam air adhart
agus iobairt dhuit anam loisgeach, loisgeach,
Dia an t-Athair, ar Tighearna o linn gu linn,
agus tha sinn a' cur an ceill ar cùis ro naomh.
Bidh sinn a 'crith agus a' toirt taing airson mìle bliadhna,
oir is tusa ar n-aon tèarmunn.
Bidh sinn a 'crith agus a' toirt taing le deòir crith,
oir thairg thu ar baidhseagail foillseachaidh.
Innis Tìle mìle bliadhna,
Innis Tìle airson mìle bliadhna!
'N robh madainn fhuar, deòir rithimeach,
a tha air am blàthachadh leis a' ghrian a tha deàlrach.
O, a Dhia ar tìr! O, a Dhia ar tìr!
Tha sinn beò mar chonnlach a tha a’ frasadh, a’ frasadh.
Tha sinn a' bàsachadh, mur 'eil thu 'n solas 's a' bheatha,
a tha gar toirt far an fhùdair.
O, is tu ar beatha as binne gach madainn,
stiùiriche an earraich ann an tòimhseachan an latha
agus anns an fheasgar tha ar fois nèamhaidh agus ar fasgadh
agus ar diùc air slighe na beatha nàiseanta.
Innis Tìle mìle bliadhna,
Innis Tìle airson mìle bliadhna!
bithidh cinneach slànachaidh le deòir tioram,
a tha leasachadh air slighe rìoghachd Dhe.