Ion Antonescu

Ion Antonescu
Minister of Foreign Affairs of Romania (en)
Chief of the Romanian General Staff (en)
43. Prìomh-mhinistear Romàinia
Beatha
Breith	Pitești, 14 dhen Ògmhios 1882
Dùthaich	Romàinia
Bàs	Jilava, 1 dhen Ògmhios 1946
Nàdar a’ bhàis	peanas bàis (leòn peileir)
Teaghlach
Cèile	Maria Antonescu (en)
Foghlam
Foghlam	École Spéciale Militaire de Saint-Cyr (en)
Cànain	Romàinis
Dreuchd
Dreuchd	neach-poileataigs, luchd an airm agus dioplomat
	Com-pàirtiche Uile-losgadh ;
Duaisean a fhuaras	liosta Knight's Cross of the Iron Cross ; Order of Michael the Brave ; Order of the German Eagle ; Grand Cross of the Order of the White Rose of Finland (10 dhen Dàmhair 1941) ; Grand Cross of the Order of the Cross of Liberty (10 dhen t-Samhain 1943) ;
Seirbheis san arm
Meur an airm	Feachdan na Tìre aig Romàinia
Ìre	marasgal
Strì	An Cogadh Mòr; 1907 Romanian Peasants' Revolt (en) ; Second Balkan War (en) ; Hungarian-Czechoslovak-România War (en) ; An Dàrna Cogadh
Creideamh
Pàrtaidh poileataigeach	neach-poileataigs neo-eisimeileach

B' e saighdear, neach-poileataigs, riochdaire dioplòmasach, deachdaire Faisisteach agus eucoireach-cogaidh à Romàinia a bh' ann an Ion Victor Antonescu (IPA: i'on antoˈnesku, Pitești, 15 an t-Ògmhios 1882 - Jilava, 1 an t-Ògmhios 1946).^[1] Bhuinneadh e do theaghlach Ortodogsach iar-fhlaitheach armailteach - bha athair na oifigear san arm roimh. Dhealaich a phàrantan nuair a bha e na phàisd agus phòs athair ri tè Iùdhach air an robh Frieda Kuppermann.^[2] Fhuair e a chuid foghlaim aig acadamaidhean armailteach ann an Craiova, Târgoviște agus san Fraing. Dh'fhulaingeadh Antonescu leis a' bhreac-Fhrangach fad a bheatha.^[3] Bha e an sàs ann an iomairt an airm an aghaidh Ar-a-mach Luchd na Tuatha ann an 1909 agus thug esan ionnsaigh air Sòisealaich ann an Galați. B' e Antonescu a dhealbhaich plana-dìona Bhucharest aig àm A' Chogaidh Mhòir an an 1916. Bha fuath is gràin aige air Iùdhaich agus Daoine Rroma agus fhuair iad seo fìor dhroch làimhseachadh bhuaithe fhad 's a bha esan os cionn an Riaghaltais. Dh' fhosgaladh campaichean-losgaidh agus dhèanadh murt orra, fiù's mus dh'iarr Hitler air Romàinia gun gabhadh iad ri Uile-losgadh Nàsach nan Iùdhach agus nan Rroma.^[4] Thuirt Hannah Arendt gu robh Antonescu a-riamh ceum air adhart air Hitler. Aig deireadh An Dàrna Chogaidh chaidh a dhìteadh agus a chur gu bàs ann an Jilava air an t-Ògmhios 1946 airson an uilc a rinn e.^[5]

Ceanglaichean a-muigh[deasaich | deasaich an tùs]

Cur gu bàs Antonescu

Iomraidhean[deasaich | deasaich an tùs]

↑ Duțu, A., Dobre, F., Antonescu și generalii români. Un război surd și ciudat, 1999.
↑ Scafes C., Șerbănescu H., Scafes I., Andonie C., Dănilă I., Avram R., Armata română, 1941 - 1945, Editura R.A.I., 1996.
↑ Ancel, Jean "Antonescu and the Jews", The Holocaust and History The Known, the Unknown, the Disputed and the Reexamined, Bloomington: Indiana University Press, 1998.
↑ Arendt, H, (1963), Eichmann in Jerusalem: A Report on the Banality of Evil, Viking Press, Eabhraig Nuadh.
↑ Raul Hilberg, La Destruction des Juifs d'Europe, tome 1, Foliohistoire, 2006. Quid, 2000.

[1] Duțu, A., Dobre, F., Antonescu și generalii români. Un război surd și ciudat, 1999.

[2] Scafes C., Șerbănescu H., Scafes I., Andonie C., Dănilă I., Avram R., Armata română, 1941 - 1945, Editura R.A.I., 1996.

[3] Ancel, Jean "Antonescu and the Jews", The Holocaust and History The Known, the Unknown, the Disputed and the Reexamined, Bloomington: Indiana University Press, 1998.

[4] Arendt, H, (1963), Eichmann in Jerusalem: A Report on the Banality of Evil, Viking Press, Eabhraig Nuadh.

[5] Raul Hilberg, La Destruction des Juifs d'Europe, tome 1, Foliohistoire, 2006. Quid, 2000.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]